Διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου

Το διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου αποτελεί μια συχνή ορθοπαιδική κάκωση. Πλήττει κυρίως τους ηλικιωμένους, ιδίως τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, λόγω της οστικής ευθραυστότητας που οφείλεται σε οστεοπόρωση. Εμφανίζεται μεταξύ του μείζονος τροχαντήρα, στον οποίο καταφύονται οι γλουτιαίοι μύες, και του ελάσσονος τροχαντήρα, του σημείου πρόσφυσης των καμπτήρων μυών του ισχίου.

Αιτίες και προδιαθεσικοί παράγοντες για διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου

Το διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου οφείλεται σε οστεοπόρωση σε συνδυασμό με την εξασθενημένη όραση και ελλιπή ισορροπία στον γηράσκοντα πληθυσμό, που οδηγούν σε πτώσεις. Σε νεότερους ασθενείς, ατυχήματα υψηλής ενέργειας, όπως είναι τα τροχαία ατυχήματα, μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια κατάγματα.

Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• νευρολογικές διαταραχές (όπως είναι η νόσος του Πάρκινσον και η άνοια)
• μειωμένη οστική πυκνότητα
• χαμηλή μυϊκή μάζα
• ιστορικό οστεοπορωτικών καταγμάτων (σπονδυλικά κατάγματα)
• επιβλαβείς συνήθειες όπως το κάπνισμα και το αλκοόλ
• φάρμακα που περιέχουν κορτιζόνη, συμβάλλουν στη μειωμένη ανθεκτικότητα των οστών, καθιστώντας τα άτομα ευάλωτα σε τέτοιου είδους κατάγματα.

Συμπτώματα

Οι ασθενείς με διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου παρουσιάζουν χαρακτηριστικές κλινικές εκδηλώσεις, όπως:

• αδυναμία κίνησης του ισχίου
• αδυναμία βάδισης – φόρτισης του πάσχοντος ισχίου
• οίδημα ισχίου – μηρού
• δυσκαμψία
• βράχυνση και έξω στροφή κάτω άκρου

Πώς τίθεται η διάγνωση για το διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου;

Η σχολαστική διάγνωση είναι υψίστης σημασίας. Συνήθως περιλαμβάνει ακτινογραφικές εξετάσεις για την εξακρίβωση του τύπου του κατάγματος. Σε περίπλοκες περιπτώσεις, συμπληρωματικό διαγνωστικό εργαλείο είναι η αξονική τομογραφία (CT).

Ποιες είναι οι διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές για το διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου;

Η συντηρητική θεραπεία εφαρμόζεται σπάνια, όταν η χειρουργική επέμβαση είναι επισφαλής λόγω της βεβαρυμένης υγείας του ασθενούς.

Η χειρουργική επέμβαση αποτελεί την τυπική αντιμετώπιση του διατροχαντηρίου κατάγματος, καθώς εξασφαλίζει την άμεση σταθεροποίηση του κατάγματος και επιτρέπει την ταχεία κινητοποίηση του ασθενούς. Με τον τρόπο αυτό περιορίζονται σημαντικά οι επιπλοκές που σχετίζονται με την μακροχρόνια κατάκλιση του ασθενούς και εξασφαλίζεται ένα καλό μετεγχειρητικό λειτουργικό αποτέλεσμα .

Μετεγχειρητική αποκατάσταση

Η μετεγχειρητική αποκατάσταση διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση των διατροχαντήριων καταγμάτων ισχίου. Τα χρονοδιαγράμματα αποκατάστασης των ασθενών είναι περίπλοκα. Επηρεάζονται από ποικίλες μεταβλητές όπως:

• ηλικία
• γενική κατάσταση της υγείας
• σοβαρότητα του κατάγματος

Ο πρωταρχικός στόχος των χειρουργικών επεμβάσεων είναι η σταθεροποίηση της θέσης του κατάγματος, ανοίγοντας το δρόμο για την πρώιμη κινητοποίηση. Μετεγχειρητικά, οι ασθενείς ενθαρρύνονται να κάθονται όρθιοι και, όταν είναι εφικτό, να αρχίσουν να βαδίζουν με τη βοήθεια βοηθητικών συσκευών, όπως περιπατητές “Π” ή πατερίτσες, μεταβαίνοντας σταδιακά σε μερική φόρτιση του πάσχοντος σκέλους.

Οι ασθενείς εφαρμόζουν μετεγχειρητικά τις κατάλληλες κατευθυντήριες οδηγίες που περιλαμβάνουν:

• στρατηγικές αντιπηκτικής αγωγής
• ελαστικές κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης
• πρωτόκολλα διαχείρισης του πόνου

Συμπερασματικά, τα διατροχαντήρια κατάγματα του ισχίου αποτελούν ένα πολύπλοκο κλινικό σενάριο που απαιτεί εξειδικευμένη αντιμετώπιση. Η εξέλιξη των χειρουργικών τεχνικών και των πρωτοκόλλων μετεγχειρητικής αποκατάστασης έχει βελτιώσει σημαντικά τα μετεγχειρητικά λειτουργικά αποτέλεσματα και προσφέρει στους χειρουργημένους ασθενείς μια καλή ποιότητα ζωής.

Ο Χειρουργός Ορθοπαιδικός Γεώργιος Κόλλιας είναι άρτια εκπαιδευμένος στην αντιμετώπιση καταγμάτων του ισχίου, με εμπειρία στην οστεοσύνθεση και την αρθροπλαστική ισχίου. Επικοινωνήστε  μαζί του, για μια άμεση και αποτελεσματική λύση στο δικό σας πρόβλημα.