Τενοντίτιδα De Quervain

/Τενοντίτιδα De Quervain
Τενοντίτιδα De Quervain2024-02-07T12:27:04+02:00

Η τενοντίτιδα De Quervain είναι μια φλεγμονή των τενόντων που εκτείνουν τον αντίχειρα. Οι τένοντες αυτοί περνούν μέσα από το πρώτο ραχιαίο διαμέρισμα, το οποίο αποτελεί ένα στενό κανάλι στην περιοχή του καρπού. Η τενοντίτιδα είναι φλεγμονή που οφείλεται σε τριβή και συμπίεση των τενόντων, με αποτέλεσμα τον πόνο και τη δυσκαμψία του αντίχειρα.

Η τενοντίτιδα De Quervain είναι πιο συχνή στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες, και συνήθως εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας 30-50 ετών. Επιπλέον, εμφανίζεται σε ερασιτέχνες αθλητές και σε χειρώνακτες.

Τενοντίτιδα De Quervain – Παράγοντες Κινδύνου

Οι παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο τενοντίτιδας De Quervain περιλαμβάνουν:

  • Υπέρχρηση κατά την αθλητική δραστηριότητα (ρακέτες, ρίψεις)
  • Επαναλαμβανόμενες κινήσεις του καρπού, όπως η χρήση υπολογιστή (mouse pad) ή η γραφή
  • Τραυματισμό στο καρπό
  • Ρευματοειδή αρθρίτιδα

Τενοντίτιδα De Quervain – Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της τενοντίτιδας De Quervain περιλαμβάνουν:

  • Πόνο στην περιοχή του καρπού, στην προέκταση του αντίχειρα
  • Δυσκαμψία του καρπού
  • Οίδημα στην περιοχή του καρπού
  • Ερυθρότητα στη βάση του αντίχειρα

Τενοντίτιδα De Quervain – Διάγνωση

Η διάγνωση της τενοντίτιδας De Quervain τίθεται συνήθως με βάση τα συμπτώματα και το ιστορικό του ασθενούς. Ο Ορθοπαιδικός θα διενεργήσει φυσική εξέταση του καρπού, αναζητώντας σημεία ερεθισμού ή συμπίεσης των τενόντων.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, εάν η φυσική εξέταση δεν αποκαλύπτει με ακρίβεια την πάθηση, απαιτείται απεικονιστικός έλεγχος, όπως ακτινογραφία ή μαγνητική τομογραφία. Σκοπός είναι να αποκλειστούν άλλες πιθανές αιτίες του πόνου και να πραγματοποιηθεί η διαφοροδιάγνωση.

Τενοντίτιδα De Quervain – Θεραπεία

Η θεραπεία της τενοντίτιδας De Quervain στοχεύει στην ανακούφιση του πόνου και στην αποτροπή επανεμφάνισής του. Οι επιλογές θεραπείας είναι είτε συντηρητικές είτε επεμβατικές. Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει:

  • Ανάπαυση του καρπού και αποφυγή δραστηριοτήτων που επιβαρύνουν την πάσχουσα περιοχή
  • Φαρμακευτική αγωγή, όπως μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή τοπικά αναισθητικά
  • Παγοθεραπεία για την αποτροπή της φλεγμονής
  • Χρήση νάρθηκα για τη σταθεροποίηση της άρθρωσης του καρπού και του αντίχειρα (ανακούφιση από τα συμπτώματα)
  • Εγχύσεις κορτιζόνης για τον περιορισμό του πόνου και του οιδήματος

Τενοντίτιδα De Quervain – Χειρουργική Επέμβαση

Όταν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν με τη συντηρητική θεραπεία, τότε η χειρουργική επέμβαση αποτελεί θεραπεία εκλογής.
Η διαδικασία πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία και ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός διενεργεί μία μικρή τομή στον  καρπό, ακριβώς πάνω από τους τένοντες. Ο γιατρός στη συνέχεια προχωρά στη διάνοιξη του τενόντιου ελύτρου, το οποίο ασκεί πίεση στους τένοντες του αντίχειρα (βραχύ απαγωγό και μακρύ εκτείνοντα).
Ο ασθενής επιστρέφει την ίδια μέρα στο σπίτι του. Είναι σε θέση να κινεί το χέρι του αμέσως μετά την επέμβαση, ενώ σε διάστημα 2 εβδομάδων μπορεί να επιστρέψει στην καθημερινότητά του.

Πώς να αποφύγετε την τενοντίτιδα De Quervain

Για να αποφύγετε την τενοντίτιδα De Quervain, μπορείτε να κάνετε τα εξής:

  • Κάντε διαλείμματα από τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις του καρπού
  • Χρησιμοποιήστε τον καρπό σας με τρόπο, ώστε να μην τον επιβαρύνετε
  • Ενδυναμώστε τους μύες του καρπού σας


Εάν αισθάνεστε πόνο στον καρπό σας, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τον εξειδικευμένο Ορθοπαιδικό Χειρουργό, Γεώργιο Κόλλια. Ο γιατρός θα αποκλείσει άλλες πιθανές αιτίες του πόνου, ενώ θα εξασφαλίσει τον σχεδιασμό ενός εξατομικευμένου θεραπευτικού πλάνου για την κατάλληλη αντιμετώπιση του προβλήματός σας.

Το σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου είναι ένα συχνό μυοσκελετικό πρόβλημα, επηρεάζοντας έναν στους δύο ενήλικες ηλικίας 55-64 ετών. Μπορεί να παρατηρηθεί  και σε νεότερα άτομα λόγω κακής στάσης του σώματος και καθιστικής ζωής, σε συνδυασμό με κυρτό ακρώμιο.

Οι παθολογίες περιλαμβάνουν τη ρήξη στροφικού πετάλου, την τενοντίτιδα του ώμου, την ασβεστοποιό τενοντίτιδα και την υπακρωμιαία θυλακίτιδα.

Στις αιτίες περιλαμβάνονται οι τραυματισμοί που σχετίζονται με τον αθλητισμό, οι ανατομικές παραλλαγές (ακρώμιο τύπου 3), η κακή στάση του σώματος, η αδυναμία των μυών του στροφικού πετάλου, οι εκφυλιστικές αλλαγές και η γήρανση, που οδηγούν στη στένωση του υπακρωμιακού χώρου.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο κατά τις κινήσεις του βραχίονα, πόνο τη νύχτα, δυσκαμψία και αίσθημα αδυναμίας.  Σε χρόνιες περιπτώσεις, μπορεί να εκδηλωθεί αδυναμία ανύψωσης του άνω άκρου λόγω ρήξης τένοντα.

 

Η διάγνωση περιλαμβάνει κλινικά τεστ και απεικονιστικές εξετάσεις (ακτινογραφία, μαγνητική).